استفاده از روش سلسله‌مراتبی فازی در اولویت‌بندی نوع تصمیم‌گیری (مطالعه‌ی موردی: توسعه‌ی پایدار پارک جنگلی سراوان گیلان)

جنگل‌ها به‌عنوان بخشی از منابع طبیعی تجدید شونده در رشد و توسعه‌ی هم‌آهنگ یک کشور نقش عمده‌یی دارند و اجرای برنامه‌یی صحیح، که مستلزم شناخت کافی از این منبع طبیعی است، می‌تواند استعدادهای بالقوه‌ی جنگل را به فعل درآورد و سهم این منبع را در توسعه‌ی پایدار کشور نشان دهد. برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی تصمیم‌گیری، در رابطه با مسایل مربوط به جنگل، زمانی که با چندین معیار و هدف برای توسعه‌ی پایدار سروکار داریم اهمیت زیادی پیدا می‌کند. بنابراین، در این مطالعه برای اولویت‌بندی تصمیم‌گیری‌ها در مورد مسایل اقتصادی، اکولوژیکی و اجتماعی پارک جنگلی سراوان گیلان، برای دست‌یابی به توسعه‌ی پایدار، از روش برنامه‌ریزی سلسله‌مراتبی فازی استفاده شد. داده‌های مورد نیاز مطالعه از طریق تکمیل پرسش‌نامه و نظرهای متخصصان پارک جنگلی به‌دست آمد. نتایج نشان داد که با توجه به امکانات کم تفریحی و رفاهی فعلی پارک، تصمیم‌گیری در مورد مسایل اجتماعی آن در درجه‌ی اول اولویت برای برنامه‌ریزی پارک است. نزدیک بودن میزان اولویت مسایل اکولوژیکی به اولویت اول نشان داد که برای رسیدن به توسعه‌ی پایدار پارک جنگلی، اولویت معیار اجتماعی باید در جهتی باشد که به هدف اکولوژیکی کم‌ترین صدمه وارد شود، و در عین حال از قابلیت‌های اقتصادی پارک نیز بتوان برای توسعه‌ی پایدار آن استفاده نمود.